Doğanın Yeşil Sihri

DERİNLİK: 0 - 500 METRE ARASI

Yeşil Flüoresan Proteini Kristal denizanası, bu protein sayesinde yeşil bir parıltı kazanıyor.
GFP ile
güçlendirilmiş güneş panellerinin teknolojisi, GFP’nin güneş ışınlarındaki morötesi ışımayı absorbe etmesine dayanıyor. Böylece pahalı materyalleri devreden çıkarıp, alüminyum gibi basit bir malzemeyle çalışabiliyor.

Kristal denizanası (Aequ orea Victoria), bilim insanlarının çok önemli bir keşif yapmasını sağladı. Nobel Ödülü getiren bu keşif sayesinde denizanasının yeşil parıltısına sebep olan mekanizmayı çözmekle kalmayıp, biyokimyanın gelişiminde önemli bir zıplamaya tanık olduk. Hatta daha güçlü güneş panelleri üretmemizi de sağladı.
Denizanası, parlaklığını yeşil flüoresan proteini (GFP) üretmesine borçlu. GFP ilk kez 160 milyon yıl önce, kristal denizanaların da ortaya çıktı. Aslında bu denizanası, kalsiyumla kimyasal reaksiyona girdiğinde mavi ışık saçan “aequarin" isimli bir protein üretiyor ve bu da GFP tarafından yeşil ışığa dönüştürülüyor. Artık GFP’yi dünyanın her yerindeki laboratuarlarda biyolojik süreçlerin izlenmesi için kullanabiliyoruz.
Işık saçtığı için, araştırmacılar yakından görmek istedikleri hücresel aktiviteleri izlerken bu proteini kullanıyor. Böylece hangi genlerin hangi proteinleri ürettiği ve bu proteinlerin nerede kullanıldıkları açıkça görülebilir hale geldi.
Denizanasının bu özelliği neden geliştirdiği ya da ne amaçla kullandığı bilinmiyor. Aslında tamamen şeffaf ve renksiz olduğu için tespit edilmesi en zor canlılardan biri. Araştırmalardan bildiğimiz kadarıyla diğer türler gibi biyolüminesans özelliğini birbirileriyle haberleşmek için de kullanmıyorlar. Hatta bunu öyle nadiren kullanıyorlar ki yeşil parıldamalarına denk gelebilmek için onları çok uzun bir süre boyunca izlemeniz gerek.